stół ... to więcej niż mebel ...

Pozostając w świecie działań :) stolarsko renowatorskich oczywiście na poziomie amatora fanatyka muszę wspomnieć o moim stole ... samodzielnie odartym z tony czegoś jak szpachla i na wierzchu czarnego ... tym czymś było pokryte drewno i na tym namalowano coś jak słoje drewna w pijanym widzie artysty o bardzo kontrowersyjnej twórczości …

...o ile lifting komódki zajął nam jedno popołudnie to z ONYM bawię się jeden tyle, że rok … już będzie, … ale finał blisko … i towarzystwo w jednym stanie domu ...w komplecie :) ...

… stół w ogóle jest moim totalnym fiołem … i miesiącami przeczesywałam okoliczne targi staroci … allegro … za tym jedynym … i choć mebel ten jest dość powszechny i popularny i choć modeli jest tyle, co kwiatów na łące … moim wymaganiom jakoś żaden nie mógł sprostać … pewnie z nadmiaru wymagań, bo miał być okrągły … nie za duży, aby mieć się w kupie … i nie za mały, bo pasibrzuchy jesteśmy i miło by było gdyby coś niecoś do przekąszenia pomieścił … powinien zachwycać formą, ale bez nadmiaru ozdobnej i przytłaczającej wygibasami stolarki … no i powinien się mieścić w moim budżecie … a to bardzo trudne w zestawieniu z wymienionymi wcześniej oczekiwaniami …



taki do mnie przybył ... czarny w tonie szelaku ...



… w końcu przyszedł ten dzień … aukcja i ON podobno stuletni … taki, jaki chciałam … …no może tylko nie wiedziałam, że chce ośmiokątny … bo ON jest ośmiokątny ... jakoś tak w marzeniach byłam, blisko bo przy okrągłym... krótka korespondencja „kup teraz” i mój wymarzony stół pokonał 700 km … zmienił północ na południe i stanął w moim salonie … ja też stanęłam … w osłupieniu jak odarłam go z tony zabezpieczeń, bo … tak był najpiękniejszym stołem, jaki widziałam … niestety zniszczenia dorównywały jego urodzie …(a na krzyżaku ta uroda miała sto tysięcy piegów w postaci dziurek po … brrrr) i nawet okiem żółtodzioba widziałam, że to mebelek, który dużo pracy będzie wymagał …

... nie wiedziałam natomiast, czemu próba wytarcia za każdym razem kończyła się fioletowymi dłońmi … nie wiem, czym go poprzedni właściciel wypaćkał ale byłam w tym ja i wszystkie moje ścierki … długo …

… po zderzeniu z prawdą bez oszczędzania mnie nieszczęsnej ... wyrzuconą mi w ten żółty dziób od fachowcy … i po padnięciu na kolana, gdy cena za renowację dotarła do mojej jaźni przebiwszy się przez narządy słuchu i barierę „nie chce tego wiedzieć „ (powinnam tu wstawic emotka tupiącego zapamietale i wyrywającego sobie kłaczki z łeba ) … dumnie podniosłam się i zdecydowałam sama dokonać przemiany, … choć zupełnie nie miała wówczas pojęcia JAK??? … i znów się zaczęło przeczesywanie netu i edukacja on-line … w końcu uzbrojona w skrobaki … środek do zdzierania starych powłok … szlifierkę podjęłam swój roczny trud i oto efekt …

… jeszcze ostatnie szlify i stanie w świetle okna, … bo stół musi stać w świetle okna wtedy żyje … ma energię … będzie naszym stołem do leniwej popołudniowej herbatki w tygodniu i tej porannej w czasie weekendu, kiedy pije się sącząc niespiesznie każdy łyczek … i cieszy się sobą … będzie tym, przy którym siadają przyjaciółki i długo … długo nie mogą się nagadać i tym, przy którym spotyka się matka i córka, aby pobyć razem, … przy kubasku aromatycznej imbirowej herbatki z melisą … no zeszłam na ziemię z tą melisą przecież moja Nieletnia jak mnie storpeduje kolejnymi nastoletnimi pomysłami to czar stuletniego wygi nie pomoże i melisa ze swoim magicznym wsparciem potrzebna … w każdym razie odbijając od kreatywności mojego najkochańszego szkodnika :) a powracając do stołu powiedzieć należy, że to stół do zadań specjalnych ... stół rellaksu i miejsce na chwilę dla siebie ... dla nas .. TO WIĘCEJ NIŻ STÓŁ ...

... myślę że skomplikowałam sprawę stołu wystarczająco jak na dzi ś i spokojnie mogę iść skomplikować przygotowanie kolacji .. samodzielnie bo domownicy przytomnie ewakuowali się do zajęć okrutnie ważnych ... wolni będą dopiero jak skończę ... i tylko jeszcze jeden stół ... stół inspiracja ... całe moje wyobrażenia i przemyślenia wokół stołu skrystalizowały się zaraz potem jak to zdjęcie wynorałam w odmetach netu ... i zajrzałam przez te uchylone drzwi ...



a to inspiracja numer 1 ... taki efekt końcowy mi się marzy :) ...