komódka z duszą ...

Drewno ... materiał wydawałoby się wcale nie tak mocny ... no bo i uszkodzić łatwo i spalic można ... a jednak ... drewniane mebelki potrafią przetrwać wieki ... i to pomimo złego traktowania ...

... nie wiem jak to się dzieje, że przestawiane z kąta w kąt ... zsyłane na zapomnienie do ciemnych wilgotnych piwnic ... z wiloma warstwami farb nakładanych z lubością przez kolejne pokolenia ... wciąż są a odnowione są śliczne i mają to coś ... dumna jestem, z każdego zdobytego gracika do odnowienia i przyznać muszę że mam do nich słabość ...

... kilka tygodni temu Adam zadzwonił i zapytał "chcemy starą , drewnianą komódkę ..." pewnie, że chcemy ... to przywiózł ... szaleństwa nie było ... komódka owszem drewniana, ale blat spalony maszynką ...  cały mebelek w kilku warstwach olejnych farb i tak jakby każda chciała się zaprezentować dzięki odrapaniom :) a piękne kiedyś miedziane uchwyty z masą perłową, w żaden sposób nie mogły mnie zachwycić ... zachwycił natomiast fakt, że wszystko włącznie z plecami jest z litego drewna ...

... komódka przyjechała od pani Darii i ma jak się okazuje swoją historię ... należała do rodziny od dawna ... w czasie wojny mieszkanie wraz z meblami przejęli okupańci ... potem wyjechali z większością mebli i rodzinnych pamiątek ... tę komódkę zostawili właśnie z powodu spalonego blatu ... na szczęście dla mnie dla nich była bez wartości...
... dziś przez kilka godzin uzbrojeni w sprzęt mechaniczny i skrobaki  przywracaliśmy jej dawną formę ... ciągle poprawiam literówki, bo palce wciąż jeszcze mi drżą po wibracjach ale było warto ... przedarliśmy się przez kilka warstw farby ... po kilku godzinach wdychania pyłu, który nawiasem mówiąc wdarł się wszędzie gdzie wedrzeć się zdołał ... wreszcie zobaczyliśmy drewno ...

... pozostały jeszcze zagnieżdżone w zakamarkach białe refleksy ... i miałam je usunąć przebiegle ... stosując 3V3, ale po głębszym zastanowieniu chyba nie bedę tego robić ... wszak to biały znak czasu ... naturalny ... po to chyba sie bieli słoje ...

... nie do poznania ... prawda :) a to tylko przystanek ... okazało się, że te wystające kwadraty to sklejka ... zdecydowałam się na położenie na nie dębowego forniru ... nie wiem jeszcze jak ją wykończę ... czy bejca w hebanie i olej ... czy to co chodzi za mną od dawna ... piękne słoje drewna podkreslone białą pastą czy olejem wybielającym ... blat do wymiany lub gruntownego fornirowania ... a może dostanie piękny antracytowy granit ... chyba pofolgowałam swym myślom zbytnio ... nawet w marzeniach należy zachować zdrowe proporcje między chciałabym a mogę ... aućk ... jak to boli samodzielnie wylać sobie na rozgrzaną głowę kubeł zimnej wody ...

... to inspiracja z francuskiego chateau ... subtelnie wybielone jasne drewno ... piekne i wytworne poprzez prostą formę ... komódka ma stanąć pomiędzy kuchnią a salonem ... a kiedyś chcem zmienić kuchenne fronty na takie ... ale to kiedyś bo to musi być jesion lub dąb a to jak wiadomo musi kosztować ...:)


... a teraz chciałabym podziekować wam odwiedziny ... to bardzo miłe widzieć jak licznik się kręci ... z dużą uwagą i radością czytam każdy komentarz, to tak fajne jak kawka z koleżanką ... no zwyczajnie czuje sie jak na pogaduchach ... i mam prośbę ... korzystajcie z możliwości pozostawienia po sobie śladu w postaci "ptaszka" pod postem :) z góry dziękuję ... Mira, Polowa, Kerry-Marta, Pati, aaga, Ana, Florentyna, Izunia, Danusia, Arcobaleno dziekuje za komentarze ... zostawiacie je najczęściej :) ... Jaga dla ciebie mam mocne uściski i proszę pamietaj ... wirtualnie ale jesteśmy razem z tobą w tych trudnych chwilach ... pozdrawiam :)